Ik ben Hanneke. Een heel aantal jaar geleden ging ik voor een eerste keer helpen in een Verwerkingscentrum in Nederland. Toen even later de vraag kwam of we het zagen zitten om er een in België op te starten, heb ik er samen met enkele anderen mijn schouders ondergezet. Een Verwerkingscentrum organiseren is best wel wat werk. Er komt veel voorbereiding aan te pas en de weken dat we open zijn moet je er natuurlijk ook staan. Zorgen dat er genoeg bijvulmateriaal is voor de vrijwilligers, zorgen dat alles een beetje op orde blijft, wc's poetsen,... We moeten een beetje van alle markten thuis zijn. Maar toch zou ik het werk niet willen opgeven. Eenmaal de container gevuld is en alles is opgeruimd hebben we de tijd om uit te rusten. En als je dan enkele weken nadien de foto's krijgt van de uitdelingen, dan weet je waarvoor je het doet. Zoveel blije gezichtjes van kinderen waarbij je toch echt wel een verschil hebt gemaakt. Die zomaar een cadeau krijgen en weten dat er iemand ver weg, in een ander land, de moeite heeft genomen om aan hen te denken. Dat maakt het voor mij meer dan de moeite waard. 

Ik ben Eva. Net zoals Hanneke ben ik vele jaren geleden in Nederland gaan helpen in een Verwerkingscentrum en zo werd ik gebeten door de microbe. Het lag al jaren op mijn hart om iets te doen voor arme kinderen en toen de schoenendoosactie op mijn pad kwam was dit dan ook een verhoring van mijn gebeden. Er komt veel kijken bij het runnen van een Verwerkingscentrum, maar ik doe het werk ontzettend graag.